De site van Butrint overspant een periode van ongeveer 2000 jaar van de Hellenistische tempelgebouwen uit de 4de eeuw tot aan de Ottomaanse verdedigingswerken uit de 19de eeuw.
Hoewel er aannemelijke bewijzen zijn van nederzettingen die teruggaan tot de 8ste eeuw voor Christus vonden de eerste aanzienlijke nederzettingen plaats in de 4de eeuw voor Christus met de creatie van een helend heiligdom aan de God Asdepius. Dit heiligdom werd beschermd door versterkte muren.
Met de komst van het Romeinse Rijk groeide Butrint uit tot een welvarende mediterraanse stad.
Monumenten zoals het theater kregen een Romaanse toets en nadat Julius Caesar en Augustus hier een kolonie hadden gesticht werd de stad uitgebreid met een brug en een aquaduct over het kanaal tot de vlakte erachter. De stad kreeg een omvang van ongeveer 20 hectare en publieke en private gebouwen van allerlei soorten werden opgericht zoals tempels, fonteinen, baden en grafmonumenten.
In de 5de eeuw kreeg de regio af te rekenen met aanvallen en veranderde het stadsleven drastisch. Houten huizen werden gebouwd in de overblijfselen van de aanvankelijke gebouwen en mensen werden in de stad begraven.
In de late 5de eeuw tot midden 6de eeuw verspreidde het Christendom zich over Butrint met de oprichting van vele kerken. Butrint werd de zetel van een bisdom en het Baptisterium met zijn mooie mozaïek en de grote Basiliek dateren van deze periode.
Tussen midden 7de eeuw en late 9de eeuw is er weinig geweten over Butrint.
In 1081 was de baai het strijdtoneel van een slag tussen de Byzantijnen en de Normandiërs en werd Butrint door deze laatsten veroverd.
Tijdens de 13de eeuw bloeide Butrint weer op. Er werd een kasteel gebouwd op de Akropolis en de verdedigingsmuren werden hersteld.
In 1836 werd Butrint Venetiaans eigendom en werd het gedurende 400 jaar een militaire buitenpost voor Venetiaans Corfu. Uiteindelijk werd het kasteel in 1572 verlaten en maakte het garnizoen zijn hoofdkwartier in het driehoekige kasteel aan de zuidzijde van het rivierkanaal.
Tegen de 19de eeuw was Butrint een klein vissersdorp geworden gelegen rond het kasteel. De nederzettingen werden beheerst door “Ali Pahsa” beter bekend als “The Muslim Bonaparte” vanwege zijn medogenloze maar deskundige heersing over de regio. Ali Pasha bouwde het kasteel aan de riviermonding.
Vanaf de late 18de eeuw bezochten vele buitenlandse diplomaten en bekende toeristen (zoals Lord Byron) de regio als gast van Ali Pasha.
In 1928 werd een Italiaanse archeologische missie op het getouw gezet onder leiding van Luigi Maria Ugolini. Tussen 1928 en 1939 werden de meeste grote publieke monumenten blootgelegd die nu te zien zijn. Na de tweede wereldoorlog werd het onderzoek verder gezet.
De “Butrint Foundation”, een in de UK geregistreerde liefdadigheidsorganisatie, werd opgericht in 1993. Sindsdien werken zij en het Albanian Institute of Archeology samen op vlak van onderzoek, behoud en promotie van de site.
In 1992 werd Butrint UNESCO Werelderfgoed, in 2001 werd het een National Park en sinds 2003 is het een internationaal Ramsongebied (een internationale overeenkomst inzake watergebieden van internationale betekenis in bijzonder woongebied van watervogels).
Het meer van Butrint is een belangrijke zoutwaterlagune die via het Vitarkanaal in verbinding staat met de straat van Corfu.
(Bronvermelding tekst: infobrochure Butrint National Park gepubliceerd door Philanthropie Collaborative and the Butrint Foundation London).
(Op de fotopagina kunt u nog andere foto’s bekijken van Albanië)
