Petra was de Griekse naam van de hoofdstad van de Nabateëers, is gelegen in een kloof in de heuvels en is gedeeltelijk uit de rotsen gehakt. De stad is slechts toegankelijk via een smal bergpad vanuit het noordwesten of vanuit het oosten door een 1216 meter lange en tot 120 meter hoge rotskloof “de Siq”. Die is op zijn smalste plaats slechts 2 meter breed. Via een goot in de rotswand van de Siq brachten de Nabateëers water binnen. De bloeitijd van de stad is te danken aan de handelsroute voor wierook vanuit Jemen naar Perzië, Syrië en de Griekse en Romeinse rijken.
Petra was een knooppunt voor de handelsroutes. De belastingsopbrengsten van de handelaars maakten de heersers van Petra schatrijk. De Nabateëers hadden lange tijd een eigen koninkrijk. In 106 werd hun rijk door het Romeinse Rijk veroverd en ging het gebied deel uitmaken van de provincie Arabia. Later werd de stad de zetel van een bisdom, maar in 551 was de stad het toneel van zowel een beleg en inneming van de Byzantijnen op de Perzen als van een vernietigende aardbeving. Na die tijd werd de stad verlaten.
Het bekendste monument in Petra is de Khazaneh. 
Dit gebouw is een graftempel die werd uitgehouwen uit de rotsen in de periode van koning Aritas de vierde (tussen 9 voor Chr. en 40 na Chr.). De voorgevel, uitgevoerd in een dubbele Corinthische orde, is 40 meter hoog en 25 meter breed. Het gebouw dankt zijn naam aan de legende van de Bedoeïenen die dachten dat de graftombe het werk moest zijn geweest van de Farao van Egypte. In zijn achtervolging op Mozes en het Israëlische volk, werd hij gehinderd door het feit dat hij al zijn schatten moest meeslepen. De farao, bekend met zijn krachten van zwarte magie, bouwde toen de schatkamer en sloeg in de urn op de top van het gebouw zijn schatten op zodat hij zijn achtervolging kon inzetten.
Onderzoekers hebben onlangs aangetoond dat de bouw van de Khazneh slechts drie maanden heeft geduurd wat een uitzonderlijke prestatie is voor die tijd.
De Zwitser Jean Louis Burckhardt heeft in 1812 Petra herontdekt voor de westerse wereld. Archeologische opgravingen werden terug gestart in de jaren twintig van de 20ste eeuw en de laatste opgravingscampagne vond plaats van 1993 tot 2002.
(Op de fotopagina kunt u nog andere foto’s bekijken van Jordanië)
