Op 24 oktober 2022 staat er nog een keer een ritje op het programma richting Zaventem en net als de vorige keer is er ’s morgens vroeg nog iemand extra van de partij … Bruce van Brussels Airlines laat weer van zich horen en kondigt een vertraging van de vlucht aan. Omwille van het noodweer in Frankrijk de avond voor vertrek zijn alle toestellen gedwongen om het vliegschema aan te passen al valt het uiteindelijk nog behoorlijk mee. Slechts een uurtje later dan gepland zijn we onderweg naar het zachte zonnetje in Valencia … Om 20u ’s avonds komen we aan in ons hotelletje in het centrum waar we in een temperatuurtje van 24°C alvast een eerste “tapas-vuurdoop” organiseren.
Dinsdagochtend begint onze tocht door Valencia op het Plaza de la Reina, met op de achtergrond de majestueuze kathedraal die we niet meteen kunnen bezoeken omwille van een begrafenisplechtigheid die behoorlijk wat uitloopt. Zodoende lopen we eerst helemaal rond de kathedraal zodat we drie prachtige oude toegangspoorten al kunnen zien en stappen we op een boogscheut van de kathedraal de Iglesia Santa Catalina binnen die erg sober aandoet maar wel beschikt over een prachtig en kleurrijk roosvenster. Nadien is het dan toch de beurt aan de kathedraal waar het rijkelijk versierde interieur overdondert en prachtige kapellen worden afgewisseld met kunstwerken en vooral de “Heilige Graal” van Valencia zorgt voor een heuse file aan de kapel Santo Caliz.
Na ons bezoek aan de kathedraal is het tijd voor een deugddoend terrasje in de volle zon en wordt het duidelijk dat tussen 12 en 14u de toeristen en vooral de Valencianen zelf de tijd vullen met het laten rinkelen van borden en glazen en het tikken van messen en vorken.
Na het “serviesconcert” gaan we op zoek naar de kerk van San Nicolas … in weinige reisgidsen te vinden maar blijkbaar spectaculair omwille van de vele fresco’s. De kerk is amper te vinden en de schamele weg er naartoe loopt door een smal gangetje dat achter een gietijzeren poortje, bekroond door een kruis, verstopt zit. Het interieur van de kerk is daadwerkelijk fenomenaal met muren waarvan elke centimeter is bedekt met fresco’s naast een fonkelend gouden altaarstuk.
In de namiddag dompelen we ons onder in de gewoonten van de Valencianen en houden we even een siësta alvorens de avond af te sluiten … overschakelend van tapas naar de typische pinxtos.
Na het ontbijt beginnen we onze dag met een bezoek aan de Mercado Central, een gebouw met een prachtig gietijzeren interieur dat een explosie van geuren en kleuren huisvest omgeven door zwart en wit smeedwerk.
De bedrijvigheid van de markt verruilen we nadien voor de relatieve rust van de Barrio del Carmen waar we door de straten slenteren en het stratenplan gauw opbergen om ons mee te laten voeren door het kluwen van hoekjes, pleintjes en steegjes op zoek naar street-art. Nadien willen we op zoek gaan naar de drie kleine pleintjes waarnaar telkens wordt verwezen in de reisgidsjes van Valencia. Na een kwartiertje zoeken belanden we echter eerst nog in het Centro del Carmen waar we een prachtige kloostertuin en kloostergang ontdekken om dan verder op zoek te gaan naar de drie pleintjes. Aan het stratenplan blijk ik niets te hebben en ik laat in het midden of dat aan het stratenplan te wijten is of aan mezelf … Na enkele toertjes door de straten besluit ik het te proberen met google maps en komen we tot de vaststelling dat zelfs dat ontoereikend is in de steegjes van de Barrio del Carmen. Na nog een laatste ietwat wanhopige poging ontdekken we dat de drie pleintjes zo klein zijn dat we ze werkelijk al minstens zeven keer zijn gepasseerd en komen we tot het besluit dat ze eigenlijk niet zo heel veel voorstellen.
Na een korte rustpauze brengen we nog een bezoek aan het Palacio del Marques de Dos Aguas, een must-see bij een bezoek aan de stad, met een interieur van behoorlijke grandeur en een prachtige keramiekcollectie.
Om 10u ’s ochtends halen we de volgende dag al een zalige temperatuur van 22°C en beginnen we een wandeltocht in de oude stad bij de Lonja de la Seda, die we tot onze verbazing gratis binnen wandelen. De vroegere zijdebeurs beschikt over een wondermooie zuilenzaal die alleen al de moeite van een bezoek waard is. Wanneer we een tweede toertje door de zaal maken, vinden we ook een klein openstaand deurtje vanwaar we een blik kunnen werpen op de “slakkentrap”. Ook aan de buitenkant is de zijdebeurs beslist de moeite waard en het is een aanrader om een wandeling te maken langs alle gevels met de blik omhoog, speurend naar de vele waterspuwers en figuren … het is daarbij wel opletten om niet, zoals ik, menig ander toerist bijna omver te lopen of hier en daar een trapje te missen.
Nadien lopen we langs de Plaza de la Virgen en bezoeken we de basiliek waar we middenin de mis terecht te komen met een priester die met wilde gebaren alles uit de kast haalt om de boodschap zo bevlogen mogelijk over te brengen.
Wat volgt is een kort intermezzo terug naar het hotel gezien mijn reisgenote de zonnebril is vergeten en dat blijkt een drama te zijn voor de ogen dat zo snel als mogelijk moet worden opgelost. Na deze rechtzetting staan we om iets voor 12u klaar om wat folklore mee te pikken en te kijken naar het “watertribunaal” dat elke donderdag plaats vindt aan één van de poorten van de kathedraal om vervolgens te eindigen met een terrasje waar ik vertrek met meer dorst dan toen ik er ging zitten gezien de chocolademelk in Valencia niet meer of minder lijkt dan een blok gesmolten chocolade die slechts met moeite door te slikken valt.
In de namiddag gaat onze tocht verder langs het museum met overblijfselen van het oude Valencia, lopen we door de peperdure wijk Ensanche naar de Mercat de Colon om te eindigen bij het mooie gebouw van het Estacion del Norte waar het beslist de moeite loont om even binnen te lopen en zeker een blik te werpen op de oude loketten die vandaag de dag nog steeds worden gebruikt.
Na de voorbije dagen ongeveer 32 kilometer te hebben gewandeld door Valencia is het morgen de beurt aan de fiets.
Uiteraard staan we stipt op tijd aan de fietsenwinkel en is het de eerste tien minuten van de fietshuur doffe ellende met de Mastercard die steevast dienst weigert om de borg van de fietsen in orde te krijgen. Het lijkt me te gewaagd om mijn ID-kaart achter te laten en dus blijft de winkelbediende maar eindeloos proberen tot het dan toch ineens een keertje lukt. Na een korte uitleg gooien we ons in het verkeer en is het even zoeken om de juiste richting te bepalen gezien je in Valencia enkel mag fietsen “met het verkeer mee”. Eens we op de juiste weg zijn, kunnen we in rechte lijn naar de Jardin del Turia fietsen. Niet veel later bereiken we in de tuin de fietspaden en rijden we richting een heel gekend en modern stukje Valencia waar de witte gebouwen van de “Stad van de Kunsten en de Wetenschap” fel afsteken tegen de groene achtergrond van de tuin en het azuurblauwe water in de bassins rondom de gebouwen die fonkelen in de zon.
Vervolgens fietsen we een ganse dag door de groene long van de stad langs de fietspaden en onder de bruggen door … weliswaar met af en toe halsbrekende fietstoeren om de voorbij zoevende elektrische steps op tijd te ontwijken.
Na 22 kilometer fietsen door de Jardin del Turia is het de bedoeling om vlotjes terug te fietsen naar de fietswinkel … dat vlotjes laat ik algauw achterwege gezien ik maar geen straat kan vinden waarin ik kan “fietsen met het verkeer mee”. Na een kwartier rondfietsen in het spitsuur van Valencia en ongeveer vijf hartinfarcten later, parkeren we de fietsen zonder kleerscheuren terug aan de winkel waar de handelaar wederom aan de slag kan met mijn Mastercard die zich deze keer een pak meegaander opstelt dan ’s morgens.
’s Avonds schakel ik in een winkeltje over van bankkaart naar cash en blijk ik ineens met een Deense Kroon in mijn handen te staan … gekregen in Valencia of een overblijfsel van de vorige reis … met mijn hoofd gericht op tapas weigert mijn verstand om op die vraag een antwoord te vinden.
Op onze laatste dag in het centrum van de stad kuieren we door de wijk Ruzafa waar we hier en daar ook weer botsen op prachtige grafitti-tekeningen en lopen we door de straten naar de overdekte markthal van de wijk waarvan de buitenkant een enorm troosteloze aanblik geeft maar waarvan de binnenkant bruist van de energie. De tomaten en de pompoenen lachen ons letterlijk toe met de aangebrachte smiley’s omwille van Halloween. De Halloween-sfeer nadert echter zijn hoogtepunt bij het viskraam waar spinnen strategisch tussen de vis zijn geplaatst en waar de vrouw achter het viskraam ervoor gekozen heeft om een reuzespin als hoofddeksel te dragen.
Na nog wat omzwervingen door de wijk komen we terecht in het Parque Central dat zich naast en achter de treinrails bevindt van het Estacion del Norte. Het park is een ongelofelijke oase van rust met klaterende fonteintjes, aangelegde waterpartijen en kleurige bloemen.
Na nog een laatste drankje op de Plaza de la Virgen blijkt bij aankomst in het hotel het verkeer in en rond Valencia muurvast te zitten waardoor er geen taxi kan gebeld worden. We rollen onze valies dan maar over straat en gaan zelf op zoek. De eerste taxi die we zien is bezig met het invullen van een Europees aanrijdingsformulier maar de tweede houdt meteen halt en niet veel later brengt een elektrische wagen ons milieuvriendelijk van de stad naar de zee. Daar worden we ’s avonds in een restaurantje bedient door mensen die behangen zijn met spinnenwebben, duivelshoorns op hun hoofd dragen en eruit zien als halve dracula’s. Haloween is overduidelijk van de hoogste orde in Valencia.
Aan zee is het de laatste drie dagen van ons tripje genieten van de gekleurde huisjes in de wijk El Cabanal, van de zon, de zee en het strand en het wandelen langs de kilometers lange promenade en de haven.
We brengen ook nog een bezoekje aan het natuurpark Albufera waar we een boottochtje maken over de lagune en wandelen door beschermd natuurgebied met zicht op de middellandse zee.
Afsluiten doen we met de voeten in het zand en de golven en met de snoet in de zon alvorens terug te keren naar de druilerige Belgische herfst.
…Valencia…
…stad en zee…
…volkse markten en dure wijken…
…kunstwerken en street-art…
…drukke pleinen en oases van rust…
…Moorse overblijfselen en moderne stad van kunsten en wetenschap
…tapas en pinxtos…
…en een zoete zon in de onze herfst…
