In het zuidwesten van Lanzarote ligt het ruigste deel van het eiland te herkennen aan El Diablo (een ontwerp van César Manrique): Timanfaya National Park.
De naam van het park is afkomstig van het eerste dorp dat werd vernietigd tijdens de grote vulkaanuitbarstingen van 1730 tot 1736. Zelfs heden ten dage wordt hier nog steeds een minieme seismische activiteit gemeten en lopen de temperaturen op 13 meter diepte nog op tot 610°C.
Ondanks het ontbreken van veel vegetatie (zelfs meer dan 250 jaar na de uitbarstingen) en de extreme ruwheid van de omgeving is het park een magnifiek en uitzonderlijk stukje natuur. Hiertoe wordt bijgedragen door de verschillende kleuren van de bergen/vulkanen…een kleurenspel van zwart, rood, bruin, beige en oranje.
Het Timanfaya National Park behelst een gebied van ongeveer 50 vierkante kilometer waarin menselijk ingrijpen bijna zo goed als is uitgebleven en er zeer veel zorg wordt gedragen voor de natuur.
Verspreid over Timanfaya liggen ongeveer 25 kraters en ongeveer 100 vulkaankegels in het gebied van de Vuurbergen (Montanas del Fuego). De hoogste krater is 510 meter hoog en heet eveneens Timanfaya.
In 1968 werd Timanfaya een Spaans Nationaal Park dat de hoogste graad van bescherming heeft waardoor het grootste deel enkel toegankelijk is voor wetenschappers. Toch werd in 1974 het park voor een klein gedeelte geopend voor het publiek.
In 1993 verklaarde de UNESCO dat het gehele eiland Lanzarote een biosfeer-reservaat is met het Timanfaya National Park als één van de kerngebieden van deze biosfeer.
Het Timanfaya National Park kan je bezoeken op drie verschillende manieren:
– Langs de rand van het National Park passeer je langs het kamelenpark “Echadero de los Camellos”. Hier kan je jezelf een 20 minuten durend ritje kopen op een dromedaris en dit langs de rand van het Timanfaya National Park.
– Iedere dag kan je een busrit maken door de Vuurbergen. Aan een balie naast de weg koop je een ticket waarna je een tweetal kilometer zelf het park kan inrijden. Na een tweetal kilometer kom je op een ruime parking waarna je met je ticket plaats kan nemen op één van de vele bussen die klaar staan. Hoewel het niet altijd makkelijk is (er is geen mogelijkheid om uit te stappen en er is veel reflectie van de zon) lukt het toch regelmatig om mooie foto’s te nemen. De busrit is een aanrader gezien je door het meest magnifieke landschap van Lanzarote en het National Park rijdt. 
Aan de plaats waar de bussen stoppen, ligt ook het restaurant El Diablo. Het eten van dit restaurant wordt klaargemaakt op een grill die zich bevindt boven een zes meter diep gat in de grond waarin het ongeveer 350°C is.
Aan de rand van het restaurant worden soms ook demonstraties gegeven om de hitte die zich nog onder de grond bevindt aan te tonen. Zo wordt een bos takken in een kuil gegooid waarna de takken binnen de kortste keren in lichterlaaie staan. Even verderop word een aantal liter water in een buis in de grond gegoten waardoor er na korte tijd een metershoge geiser uit de grond schiet.
– Je kan ook een wandeling maken door het National Park en dit enkel in aanwezigheid van een gids. Deze wandelingen vertrekken aan het “Centro de Visitantes e Interpretacion” wat tevens een informatiecentrum is betreffende het vulkanisme op Lanzarote. Gezien het park erg beschermd is, zijn deze wandelingen erg beperkt. Ze worden slechts een drietal keer per week georganiseerd in groepjes van maximaal acht personen. Om een tegenvallend bezoek aan Timanfaya te vermijden is een tijdige reservering van een wandeling dus nodig (zie praktische tips). Ikzelf deed de wandeling “Vulkanisch natuurpad Termesana”. Deze wandeling met een minimum-moeilijkheidsgraad bedraagt ongeveer 3 uur over een afstand van 3,9 kilometer.
(Op de fotopagina kunt u nog andere foto’s bekijken van Lanzarote)
