Deze grot, die ook wel de Adelberger-grot wordt genoemd, is de benaming voor een lang karstgrottenstelsel in de Sloveense plaats Postojna.  Het werd door beeldhouwer Henry Moore benoemd als “de prachtigste galerij der natuur”.

Met een lengte van 20,570 meter is dit de langste grot van Slovenië en is het de op één na grootste druipsteengrot ter wereld.  In deze grot zijn verschillende soorten druipstenen te vinden: geribbelde wanden, zuilen, stalagtieten, “spaghettislierten”,…

Reeds in de 13de eeuw werden de grotten verkend en in de 17de eeuw werden ze voor het eerst beschreven door de wetenschapper en edelman Johann Weikhard von Valvasor.  In 1818 werd een nieuw gedeelte ontdekt door Luka Cec tijdens de voorbereiding van een bezoek van de Oostenrijkse Keizer Franz I aan de grotten.
In 1819 werden de grotten voor het publiek geopend en in 1884 werden de grotten voorzien van elektrisch licht waardoor ook het toerisme toenam.  In 1872 werden de rails aangelegd voor een trein die aanvankelijk met de hand werd geduwd.  Aan het begin van de 20ste eeuw werd de trein voorzien van een gaslocomotief die in 1945 werd vervangen door een elektrische versie.
Met deze elektrische trein word je bij een bezoek aan de grotten naar de “Grot van de Grote Berg” gebracht waar de gids je staat op te wachten.  Nadien wandel je door vijf grote grottenkamers waaronder de Concertzaal (waarin 10.000 mensen kunnen), de Winterzaal, de Diamantgrot,…
Aan het einde van de tocht door de grotten is er een groot waterbassin waarin de grottenolm (Proteus Anguinus) leeft.  Deze oogloze salamander kan meer dan 100 jaar oud worden en komt enkel voor in de grotten van het Sloveense karstgebied.
Naast de ingang van de grot vind je het onderzoekscentrum Proteus Vivarium.  Je krijgt er informatie over de wereld van de karstgrotten en ziet de dieren in hun natuurlijke habitat.

(Op de fotopagina kunt u nog andere foto’s bekijken van Slovenië)

Over de auteur

Scroll naar boven