Republiek Uzupis

Uzupis is een unieke “republiek” gelegen in het oude stadsdeel van Vilnius gescheiden van de stad door de rivier Vilnia.  Uzupis is de bekendste wijk van de kunstenaars en heeft de naam de meest mysterieuze en romantische wijk van Vilnius te zijn.
Naast kunstenaarswijk heeft Uzupis zich ook uitgeroepen tot republiek.  Uzupis heeft een eigen president, premier, ambassadeurs uit vele landen, een leger van 12 personen en een bisschop.  Maar Uzupis heeft ook een eigen volkslied (een nummer van Frank Zappa) en vier vlaggen…voor elk jaargetijde eentje. Bovendien hebben ze ook een eigen grondwet. Op 1 april vieren ze hun onafhankelijkheid en op die dag hebben ze hun eigen munteenheid, gewoonten, verkiezingen en carnaval. Daarnaast hebben ze nog andere feestdagen zoals de Dag van de Vis, Dag van de Witte Tafelkleden, Dag van de Trappen,…die allen op gepaste wijze worden gevierd.  Op 1 april kan je Uzupis enkel betreden in het bezit van een visum in je paspoort dat afgestempeld is.  Deze kan je bekomen aan elke brug die je naar de wijk brengt !

Volgende plaatsten kan je eveneens bezoeken

Engel van Uzupis.  Op een 8,5 meter hoge kolom van Romas Vilciaukas staat de engel die het symbool werd van Uzupis op 4 april 2001 toen het werk werd onthuld op het centrale plein. De sculptuur is een engel die een hoorn blaast en symboliseer de opleving en artistieke opleving van de stadswijk.

De zeemeermin is een bronzen beeldhouwwerk eveneens van Romas Vilciaukas.  Het is te zien vanop de oever van de rivier vanaf de Uzupisbrug.  In 2009 werd de meermin weggevaagd door het stijgende water.  Later werd het beeldhouwwerk teruggevonden en keerde ze naar haar plaats terug.

                                             

 

Aan de Uzupisbrug hangen geliefden hangsloten met hun namen erop gegraveerd.  Men geloofd dat het hangslot de verbinding tussen de harten van geliefden versterkt.  De sleutel wordt in de rivier gegooid als symbool van eeuwige verbondenheid.

De grondwet van Uzupis hangt in de buurt van de engel uitgestald op een muur in vier verschillende talen (De grondwet van Uzupis kan u terugvinden op de pagina met weetjes).

 

 

 

 

 

 

 

Het Bernardo-kerkhof werd opgericht in 1810 door de Bernardo monikken en is één van de oudste begraafplaatsen van Vilnius.  In 1860 werd het vergroot en na wereldoorlog II werd het verlaten en geraakte het in verval.  In 1970 werd het gesloten en het is zo goed als onveranderd gebleven sindsdien.  Veel van de graven zijn in de grond gezakt en overgroeid door mos.  Het oostelijke columbarium is zo goed als helemaal verdwenen.  Rond 1990 is men begonnen met de renovatie en de heropbouw.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

(Op de fotopagina kunt u nog andere foto’s bekijken van Vilnius)